Dünyadaki ömrün başlangıcına dair çığır açan çalışma: Okyanuslar antik çağlarda günümüzden çok daha tuzluydu

ABD’de Yale Üniversitesi tarafından yapılan yeni bir çalışma, gezegenimizdeki okyanusların birinci oluştukları vakit çok daha tuzlu olduğunu gösterdi. 

YÜZDE 7,5 ORANINDA TUZ ORANI

Dünya ve gezegen bilimleri profesörü Jun Korenaga ve yüksek lisans öğrencisi Meng Guo önderliğindeki araştırmada, Dünya’nın varlığının birinci 500 milyon yılında, okyanuslarının yüzde 7,5 kadar yüksek bir tuz düzeyi içerebileceğini öne sürüldü. Günümüzde okyanuslar yaklaşık yüzde 2,5 oranında tuz içeriyor.

Bununla birlikte, antik okyanusların tuzluluğuna ait, tümü dolaylı bilgilere dayanan evvelki varsayımlar, mevcut düzeyden 10 kat daha yüksekti.

“SAĞLAM BİR TEMEL OLUŞTU”

Korenaga, “Çalışmamız, erken okyanus kimyasını deşifre etmenin yalnızca başlangıcı, lakin artık üzerine inşa edilecek sağlam bir temele sahibiz” dedi.

Proceedings of the National Academy of Science’da (Ulusal Bilimler Akademisi Bildirileri) yayımlanan çalışma kapsamında Korenaga ve Guo, araştırmalarına akıllarında daha geniş ve  daha temel bir soruyla başladıklarını söyledi.

Akabinde, flor, klor (tuzda bulunur), brom ve iyot üzere metallerle tepkiye girdiklerinde bir dizi tuz üreten elementlerin  Dünya’da ne kadar kararlı halde bilmek istediler.

TUZ HAYATI MÜMKÜN KILDI

Çalışmanın muharrirlerinin bildirdiğine nazaran, halojenler, Dünya’nın atmosferi, okyanuslar ve kayalık manto etkileşimi de dahil olmak üzere gezegenin oluşumu ve evrimi ile ilgili en temel süreçlerin kimilerinde kritik bir rol oynuyor.  Deniz suyunda halojenlerin varlığı, okyanusların Dünya’da hayatı mümkün kılan temel tabiatı nedeniyle bilhassa ehemmiyet taşıyor.

Guo, “Deniz suyu kimyası sırf okyanusun asitliğini değil, tıpkı vakitte karbondioksitin atmosfer ve okyanus ortasında bölünme halini de belirler” açıklamasını yaptı.

YENİ BİR METOT KULLANILDI

Öbür taraftan, şimdiye kadar, halojenlerin global bolluğuna ait varsayımlar, kabuk ve mantodaki belli elementlerin oranının yüzeye yakın olduğunu öne sürdü. Fakat, Korenaga ve Guo, durumun bu türlü olmadığını keşfetti. Yeni bir algoritmik araca ve öbür elementlerin Dünya’nın yüzeyi ve iç katmanlarında nasıl döngüye girdiğine dair son dataları kullanarak, global halojen düzeylerini iddia etmek için yeni bir metot oluşturdular.

Takımın bulguları, klorür ve başka halojenlerin, Dünya’nın birinci 500 milyon yılı boyunca büyük ölçüde gezegenin içinden atıldığını, yani bu maddeleri  Dünya’nın kabuklu yüzeyine ve okyanuslara daha da yaklaştırdığını,  sonrasında birçoklarını mantoya geri döndürdüğünü gösterdi.

Korenaga, “Bulgularımız klasik çalışmaların büsbütün zıddını gösterdi” değerlendirmesinde bulundu.

Öte yandan, yeni çalışma ABD Ulusal Bilim Vakfı ve NASA tarafından fonlandı.